astillas de tinta
meu pais é aquel donde acendo a lume, e a miña bandeira é de fume. escribo poemas para atrapar o silencio do mundo, e traducir as voces das cousas,
1949-03-21 maside (Ourense) Galiza
1731
1
1
Nas orlas do verão
Nas orlas do verão
abrevan todas as infâncias
Os grilos motor insomne
que alimenta os sonhos
com as pálpebras voando
As aldeias cosmopolitas
se comem as distâncias
no grande banquete do presente
E à velocidade das árvores
chegam os comensales
desde qualquer lugar onde as uvas
e os figos fazem seu dance
Celebremos que os caminhos
estão quietos
e encontrarnos
é o mas fácil
gorriones e corvos
ocupam as cadeiras do vento
que as vozes das meninas
abandonam ante o focinho do outono
Os atardeceres põem seus as vai
sobre as mesas de pan terno
das mondas da luz
fazem mosto teus lábios
que nos embriaga e nos mece
deixando em paz
ao agricultor de sonhos
ao pastor de palavras
ao chamán da tribo
e à terra selvagem
que sem nós é mansa
Nas beiras do verán
abrevan todas as infancias
Os grillos motor insomne
que alimenta os soños
coas pálpebras voando
As aldeas cosmopolitas
cómense as distancias
no gran banquete do presente
E á velocidade das árbores
chegan os comensais
desde calquera lugar onde as uvas
e os higos fan o seu baile
celebremos que os camiños
están quedos
e atoparnos
é o mais doado
gorriones e corvos
ocupan as cadeiras do vento
que as voces das nenas
abandonan ante o fociño do outono
Os atardeceres poñen os seus veas
sobre as mesas de pan tenro
das mondas da luz
fan mosto os teus beizos
que nos embriaga e nos mece
deixando en paz
ao agricultor de soños
ao pastor de palabras
ao chamán da tribo
e á terra salvaxe
que sen nós é mansa
En las orillas del verano
abrevan todas las infancias
Los grillos motor insomne
que alimenta los sueños
con los párpados volando
Las aldeas cosmopolitas
se comen las distancias
en el gran banquete del presente
Y a la velocidad de los árboles
llegan los comensales
desde cualquier lugar donde las uvas
y los higos hacen su baile
celebremos que los caminos
están quietos
y encontrarnos
es lo mas fácil
gorriones y cuervos
ocupando las sillas del viento
que las voces de las niñas
abandonan ante el hocico del otoño
Los atardeceres ponen sus velas
sobre las mesas de pan tierno
de las mondas de la luz
hacen mosto tus labios
que nos embriaga y nos mece
dejando en paz
al agricultor de sueños
al pastor de palabras
al chamán de la tribu
y a la tierra salvaje
que sin nosotros es mansa
366
1
Más como esta
Véase también